Ik ben onderweg naar de luchthaven van Milan Malpenze met een ongelofelijk overwinningsgevoel. Ik heb namelijk net een order naar binnen gesleept, welke het jaar helemaal goed maakt en ook mogelijkheden biedt voor de komende jaren. Ik zit nog druk met mijn baas te bellen als ik op de taxi stand van de luchthaven kom. Zodra ik de deur open doe, komt de hitte me weer tegemoet. Het is tegen de 40 graden en in mijn pak is het bijna niet uit te houden. Snel wil ik dan ook naar de airco gekoelde incheck balie hal. Toch blijf ik nog even staan als mijn aandacht wordt getrokken naar de taxi voor me. Daar stapt net een jonge meid uit de taxi met benen die wel tot de hemel reiken. Benen die zichtbaar zijn tot het jurkje halverwege haar bovenbenen. Wat een hemelse verschijning denk ik bij mezelf, ook al is ze aan het praten/schreeuwen in een mix van Italians en Nederlands door de telefoon alsof het noodweer is. Ze is duidelijk not amused met degene aan de andere kant van de lijn. Als ze haar koffer, waarop een wit dun vestje ligt, aanpakt van de taxi chauffeur hangt ze op en lijkt ze een beetje te breken en woede maakt ruimte voor tranen in de ogen. Ze loopt snel voor me de hal in en ik volg haar voorbeeld. Direct voel ik de koelte van de airco die blaast bij de deur en blijf even staan om de koelte ook door te laten dringen tot onder mijn kleding. De vrouw is snel verder gelopen en zie ik nog net om de hoek verdwijnen.
Ik moet ook die kant en loop rustig. Net om de hoek zie ik het witte vestje van de vrouw op de grond liggen en in de verte loopt ze in snelle pas verder. Ze heeft duidelijk niet in de gaten dat ze wat verloren is en de gentleman die ik ben, versnel mijn pas met het vestje in mijn hand. Ik moet nog aardige moeite doen en pas als ze in de rij staat voor de incheck balie haal ik haar in. Voorzichtig tik ik haar op de schouder om vervolgens bliksemsnel een vliegende handtas te ontwijken. In Italiaans schreeuwt ze me nog wat toe, maar dan schrikt ze als ze me ziet. Blijkbaar had ze iemand anders verwacht, waarvan ze niet gediend was en al snel begint ze zich te verontschuldigen als ze ziet dat ik haar vestje in mijn hand heb. In Engels maak ik haar duidelijk dat ik haar niet begrijp en vloeiend gaat ze over in het Nederlands. Ik had altijd gedacht dat mijn Engels accent best OK was, maar ze heeft direct door dat ik ook uit Nederland kom. Ook, want ze stelt zich voor als Lotte, een mooie naam die ik echt heel goed bij haar vind passen. Wat ook heel goed bij haar past is de glimlach die ze nu op haar gezicht heeft. Als ze dan ook nog de grote zonnebril voor haar ogen weg haalt en op haar hoofd zet, ben ik spontaan verliefd ook al ziet ze er duidelijk een heel stuk jonger uit dan mij. Ik probeer in een paar seconde haar helemaal in me op te nemen, zonder dat ik probeer te lang te staren. Ze heeft licht blauwe ogen en in combinatie met haar rode lippen vind ik haar echt een verschrikkelijk mooie meid die volwassenheid uitstraalt. Haar mooie ronde vrouwelijke vormen die door haar jurkje worden geaccentueerd dragen hier ook aan bij. Ze zou makkelijk door kunnen gaan voor een topmodel. Het enige smetje is de licht uitgelopen mascara door de tranen van eerder.
